Naam: Benjamin Rise
Leeftijd: 20
Geslacht: Mannelijk
Verleden:
Hoewel ik normaal gesproken begin met het karakter, gaat hier het verleden voor omdat het inzicht geeft in Benjamin's karakter.
Tot aan zijn dertiende is zijn leven niet echt interessant of opvallend. Ja, zijn ouders - streng gelovige, hardwerkende middleclass ambtenaren - hadden weinig tijd voor hun zoon, maar het ging goed op school en hij had vrienden, dus er was niets om je druk over te maken.
Echter, in de eersteklas gingen er dingen mis. Het feit dat hij niet in een warm nest was opgegroeid begon zich af te tekenen in gedrag dat kon worden gekenmerkt als onverschillig, obstinaat en ronduit lui. Hij wilde aandacht, zoals hij die nooit had gekregen en negatieve aandacht was ook aandacht.
Het had succes. Hoewel ze woedend op hem waren, gaven zijn ouders hem nu wat hij wilde; ze zagen hem daadwerkelijk staan, zoals het in zijn ogen was.
Eind eerste jaar volgden er lange gesprekken tussen hem, zijn ouder en een consultant, die het gezin weer wat op de rails moest zien te krijgen.
Het grootste deel van de tweede klas gingen de dingen beter, maar Benjamin ontpopt zich tot iemand die weinig sociaal gewenst gedrag vertoonde. Hoewel de band met vooral zijn moeder sterker was dan deze ooit was geweest, was hij nog steeds vrij onverschillig bij tijd en wijle, en dan vooral tegenover vrouwelijke leeftijdsgenoten. Hij vond ze hol, oppervlakkig en irritant.
Om onbekende redenen daalde hij plotseling sterk in rangorde in de klas; van gemiddeld iemand werd hij tot omega gedegradeerd; lowest in the pack. Aanvankelijk bracht dat niet echt problemen met zich mee; hij mocht zijn klas toch niet, maar langzaamaan werden ze steeds vervelender. In het begin pikte Elion het nog, maar na een tijdje knapte hij.
Dat was in de derde; hij brak de neus van een klasgenoot en werd geschorst.
In de tijd dat hij als underdog werd behandeld was hij veranderd. Zijn haar, eens kort en blond, was nu lang en zwart, hij droeg zo nu en dan guyliner, puur om te provoceren en zijn kledingstijl veranderde ook drastisch. Dit benadrukte eigenlijk alleen nog maar sterker zijn positie als Omega.
In zijn vierdejaar hield het op. Er was een nieuwe jongen die het stokje over moest nemen (hij was vele malen tengerder dan Benjamin) en Benjamin werd met rust gelaten, al werd hij met de nek aangekeken en keek hij anderen net zo aan.
Op dat punt kunnen we zeggen dat Benjamin verpest is, maar verandering zou best mogelijk zijn geweest. Echter, negatief ingesteld als hij was, deed hij geen enkele moeite te veranderen.
Integendeel; zijn passief-agressieve houding maakte hem tot een sociale paria.
In zijn vijfde en laatste jaar raakte hij opnieuw slaags met iemand. Dit zorgde ervoor dat hij van school werd gestuurd en het volgende jaar kon hij pas zijn diploma halen op een andere school, waar hij door zijn houding eigenlijk meteen de rol aannam waarin hij bij de eerste weg was gegaan.
Nu is wellicht de indruk gewekt dat Benjamin een loner is die iedereen haat. Dit is niet waar. In zijn middelbareschool carrière ging hij veel met de alternatieve lui om en vooral met de jongens daar kon hij prima omgaan, al hield hij de gesprekken doelbewust oppervlakkig. Diepgaande gesprekken vond hij vermoeiend.
De meisjes in de groep zagen vooral zijn uiterlijk; hij voldeed met zijn zwarte haar en aparte kleren aan hun idee van een leuke jongen en niet meer dan dat.
Hij had al snel door dat ze voornamelijk voor zijn uiterlijk gingen en deed bij hen hetzelfde. Met een sterke antipathie voor hun oppervlakkige gedrag - niet realiserend dat hij inmiddels net zo was geworden, maar dan op een niet meisjes-achtige manier - ging het hem ook niet om hun persoonlijkheden.
Door zijn schooltijd heen raakte hij gefascineerd door de filosofie en dan met name bepaalde onderdelen. Zo paste Nietzsche's visie op medelijden perfect bij de houding die hij aannam en kon hij het ook wel vinden met de dingen die pessimist Schopenhauer vond.
Dit hield hij echter voor zich. Hij had namelijk geleerd dat sociale dingen makkelijker gingen als je niet te diepzinnig deed.
De filosofie was dus zijn eigen, geheime kleine projectje.
In de lijn met Schopenhauer's filosofie begon hij na zijn afstuderen iets tegen de liefde te ontwikkelen. Van zijn middelbare school had hij geen echte relaties overgehouden, eerder one-night stands en hij geloofde, evenals Schopenhauer, dat de liefde gewoon een illusie was en dat er niet meer was dan lust. Immers, hij was nog niet een keer echt verliefd geworden op school en had hooguit gevoelens gekoesterd voor meisjes die hij niet kon verklaren waarna hij ze weg had gedrukt, iets waar hij erg bedreven in was geworden.
In het jaar dat hij nog achttien was maakte hij een oriëntatiereis door Europa, omdat hij nog niet echt goed wist wat hij wilde. Zijn ouders hadden hem graag theologie zien gaan doen, maar aangezien hij het christendom al op jonge leeftijd verwierp zat dat er niet in.
In Engeland werd zijn visie op liefde wederom onderstreept. In zijn verblijf daar had hij, en dat kwam niet vaak voor, leuk contact met een aantal meiden. later hoorde hij dat vrijwel ieder van hen hem niet meer dan een potentiële neuk vond.
Zich niet realiserend dat hij misschien vooral pech had gehad en niet willend zijn visie te gaan onderzoeken trok hij verder.
Hij was negentien toen hij weer thuiskwam, samen met zijn toekomstplannen. Hij wilde archeologie gaan studeren. Hij wilde ontdekkingen doen, zijn naam geschreven zien in de boeken van de menselijke geschiedenis en vooral; weg van hier.
Dus trok hij weg om deze studie te gaan volgen, en dat is hoe hij hier terecht is gekomen.
Drie positieve eigenschappen: Nuchter, filosofisch, nadenkend
Drie negatieve eigenschappen: cynisch, conservatief, pessimistisch
Karakter:
Benjamin is een jongen, of man, net hoe je hem wil zien, die grofweg in drie lagen op te delen is (ookal doen we de menselijke psyche hiermee geen recht; het is even wat praktische)
De oppervlakte
Zoals inmiddels misschien wel is gebleken is Benjamin iemand die een houding aanneemt. De jongen zet geen masker op, maar versimpelt zichzelf.
Hij zet zichzelf doelbewust oppervlakkiger neer dan hij is en gaat diepgaande gesprekken uit de weg. Hij is kameraadschappelijk naar vrienden en onverschillig naar anderen. Hij trekt zich hun mening niet aan en zeker mensen die hij niet mag ziet hij niet als gelijkwaardige individuen.
Hij maakt evenveel gebruik van vrouwen als zij van hem, maar weigert ze mentaal dichtbij te laten komen.
Wat daaronder schuilgaat
Uiteindelijk is natuurlijk niemand wat hij lijkt. Zo ook zeker Benjamin. Waarom doet hij wat hij doet? Allereerst mist hij de intimiteit die hij jong had moeten krijgen. Hij bind zich niet graag aan mensen en laat zichzelf niet graag zien.
Zijn middelbare schoolcarrière heeft hem geheimhouderig gemaakt; hij vertelt niet meer dan absoluut noodzakelijk. Hij is wat dat betreft ook iemand met een verdediging, al is die niet opvallend; Benjamin maskeert hem met die typerende onverschilligheid.
Een deel daarvan is oprecht; veel dingen kunnen hem ook niet schelen. In tegenstelling tot sommigen die lang met iets rondlopen kan Benjamin bepaalde dingen gemakkelijk van zich af laten glijden als hij dat wil.
Dan is er liefde. Ook dat ligt ingewikkeld bij Benjamin. Hij heeft geen ervaring met echt relaties. Hij is zeker geen maagd meer, maar wel in de zin van oprecht liefhebben.
Hoewel hij aangeeft te geloven dat liefde een illusie is, is het waarschijnlijker dat hij onbewust naar een invulling heeft gezocht. Niet wetend wat hij met zichzelf aanmoest vond hij Schopenhauer, die aansloot op zijn gevoelens en die voor rust in zijn hoofd zorgde. Langzaamaan is het vast gaan zitten in zijn hoofd dat hij oprecht geloofd dat liefde bullshit is.
Hij is het oppervlakkig gaan vinden en beweerd dat het eigenlijk gewoon niets meer is dan lust en de wens je voort te planten.
Deze emotionele tekortkomingen zie je niet echt sterk terug in zijn vriendschappen. Hij gaat vooral met jongens om en kan het erg gezellig met ze hebben. Hij heeft een sarcastisch gevoel voor humor wat door de meesten grappig wordt gevonden en niet wordt gezien als een teken van onbewuste persoonlijke onvrede.
Benjamin is rusteloos en wil zijn gebrek aan erkenning op jonge leeftijd compenseren met de wens bekend te worden. Hij is gefascineerd door hoe dingen werken en wil graag zo ver mogelijk weg, waar zijn keuze voor archeologie mee te maken heeft; hij ziet het als een kans om te ontsnappen.
De kern
Uiteindelijk is er een bepaalde deel van hem wat hij angstvallig met rust laat en wat - hoe ironisch - ook gestoeld is op angst. Benjamin is simpelweg bang voor het onbekende; hij durft zich niet over te geven aan wat hij nog nooit mee heeft gemaakt, wat zich uit in een soort conservativiteit, soms passief-agressief gedrag en onwil om te veranderen.
Deze kern van zijn persoonlijkheid is er dan ook een waar hij weinig tot geen grip op heeft en die vooral in zijn onderbewuste doorklinkt.
Als hij zijn filosofische interesses zou verschuiven naar zijn eigen psyche zou hij vermoedelijk baanbrekende ontdekkingen over zichzelf doen en over zijn persoon, maar dat weigert hij, zichzelf geloven latend dat filosofen bestuderen veel leerzamer is dan jezelf gaan zitten ontleden.
Ook heerst er in hem een zeker verlangen naar geborgenheid die hij heeft moeten missen, alleen wordt dit sterk beteugeld door de angst die een onzichtbare greep op hem heeft.
Gewoonten: Benjamin rookt en is licht verslaafd; hij rookt een aantal sigaretten per dag. Niet veel, maar als het een dag niet kan merkt hij dat wel.
Hij is niet vies van alcohol en kan er goed tegen. Het maakt hem niet uit in wat voor gelegenheid hij het consumeert; het is hem allemaal om het even.
Hij houdt niet van duisternis en doet liever lampen achter zich uit dan dat hij een donkere ruimte inloopt.
Hij begint zijn dag met een glas water. Hoe dan ook.
Houdt van: Filosofie, screamomuziek (het ondersteunt zijn oppervlakkige imago), geschiedenis, archeologie, optrekken met vrienden, relaxen, reizen.
Houdt niet van: Meisjes die giechelig of onnozel doen, mensen die proberen hem over zichzelf aan het denken te zetten, jazzmuziek, appels.
